Hitzak: OTXALDE
Musika: HERRIKOIA
Interpretazioa: E. MART1KORENA
Doinua: Mi – La – Si 7
Iruñeko ferietan iragan San Ferminetan,
Ehun zaldi arribatu Andaluziatik tropan;
Merkatu eder bat zautan, zaudelarik bi lerrotan.
Bat zen pikarta-xuria; hartan bota dut begia
Andaluz batek egin daut hi untz-urreren galdia,
Eskain orduko erdia, harzak, hire duk zaldia.
Han nintzen arrapatua, aginduaz dolutua:
Urruntzeko izan banu hirur arditen lekua,
Gizonez inguratua, iduri preso hartua.
Zeruko Jainko Jaun ona! Zerk ekarri nu ni hona?
Andaluz bat zazpi urtez presondegian egona,
Laburzki mintzo zautana: «Konda niri hitzemana.»
– Jauna, nahi dut pagatu, bainan lehenik miratu.
– Zaldiaren miatzeko denborarikan ez duzu;
Lehenik soma kondazazu, gero miraturen duzu.
Han nintzan plaza betean, jende hainitzen artean;
Gogoeta hau egin nuen orduko estremitatean
Bertze nunbait pasa niro jaun hori puñal batean.
Eman orduko kondua. eztitzen hasi mundua,
Garisturik hartu nuen delako behor mainkua,
Emanik hehar dirua, hustu hainuen lekua.
Utzirik hide ederra, hartu dut oihan bazterra:
Zaldi nuen desferra, hegi batetik okerra
Maiz joiten zautan kitarra, eztularekin uzkerra.
Belategiko bentetan pasatu nintzan andetan;
Ahal hezala arribatu Urdazubiko errekan.
Zaldia sartu partetan, atera nuen kordetan.